Η Νέα παιδαγωγική σε κρίσιμες περιόδους
Το άρθρο υπογράφει η μαθήτρια του Γ2, και μέλος της σχολικής μας εφημερίδας, Παναγιώτα Μακρή.
Ήδη από το 1983 που επισημοποιήθηκε η λειτουργία του διαδικτύου, δηλαδή 37 χρόνια από τότε δεν αποτελεί πια μόνο ένα μέσο επικοινωνίας αλλά πλέον αποτελεί και ένα μέσο εργασίας.
Το διαδίκτυο είναι ένα από τα χρησιμότερα εργαλεία που ανακαλύφτηκε από τον άνθρωπο. Από τότε που άρχισε να εισβάλει και να ενσωματώνεται στην καθημερινότητα η κάθε χώρα το χρησιμοποιεί με βάση τις δυνατότητές της. Το διαδίκτυο έχει γίνει πια μέρος της ζωής μας. Το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών από σχετικά μικρή ηλικία έχουν δικά τους κινητά, τάμπλετ και κάθε λογής πράγματα που οι γονείς μας στη δική μας ηλικία δεν φαντάζονταν ποτέ την ύπαρξη τους. Σήμερα μιλάμε για το ηλεκτρονικό εμπόριο, την τηλεργασία και την τηλεκπαίδευση . Οι πιο πολύ ακούνε τηλεκπαίδευση και αναρωτιούνται τι είναι, πώς μπορεί να λειτουργεί ή αν λειτουργεί. Μα είναι δυνατόν; Και εγώ όταν το άκουσα αναρωτήθηκα και μπήκα σε σκέψεις. Βέβαια στην κατάσταση που βρεθήκαμε η χρήση του διαδικτύου έγινε επιτακτική.
Όλα άρχισαν τον Ιανουάριο του 2020 στην Κίνα, στην περιοχή Γουχαν που εντοπίστηκε ένας νέος ιός με το όνομα Covid19(κορονοϊος). Οι πληροφορίες έλεγαν ότι ο ιός είναι θανατηφόρος, ότι μεταδίδεται πολύ γρήγορα και ότι εμφανίζει πολύ ύπουλα συμπτώματα. Ο κορονοΪός μέσα σε δύο περίπου μήνες κατάφερε να μεταδοθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη. Εξαιτίας λοιπόν αυτών όλα τα σύνορα των χωρών έκλεισαν και μαζί με αυτά έκλεισαν όλα τα κέντρα εκπαίδευσης και οι περισσότερες επιχειρήσεις. Όμως το χειρότερο γεγονός είναι ότι σήμερα 12/5/2020 έχουμε 4.026.993 κρούσματα και 276.385 θανάτους λόγω του ιού παγκοσμίως. Το θετικό βέβαια είναι ότι έχουν αναρρώσει 1.393.268 άτομα.
Όπως αναφέραμε παραπάνω ο κορονοϊος ήταν η αιτία για να διακοπεί η εκπαίδευσή των παιδιών τουλάχιστον στην Ευρώπη. Οι κυβερνήσεις των χωρών αποφάσισαν ότι δεν είναι επιτρεπτό οι μαθητές να σταματήσουν τη διδασκαλία, την καλλιέργεια και την ανάπτυξη των δεξιοτήτων και των ικανοτήτων τους . Ειδικότερα οι χώρες που έχουν κλειστά σχολεία και κατέχουν την υποδομή δημιούργησαν κάποιες διαδικτυακές σχολικές πλατφόρμες ώστε τα παιδιά να μην χάσουν την επαφή με τους καθηγητές και το σχολείο τους. Η Ελλάδα συμμετείχε και αυτή με τις δύο πλατφόρμες την e-me και την eclass που διέθετε ήδη. Εννοείται βέβαια ότι όποιο παιδί ήθελε συμμετείχε. Είναι κοινά παραδεκτό ότι από εκείνο το σημείο η εξ αποστάσεως εκπαίδευση ξεκίνησε!
Η αλήθεια είναι ότι χάρηκα αρκετά όταν άκουσα ότι θα ξαναρχίσουν τα μαθήματα. Φοβόμουν ότι η ύλη δεν θα μπορέσει να βγει με αποτέλεσμα να μην ήμουν έτοιμη για το λύκειο. Όμως όταν είδαμε την ενημέρωση από τον γυμνασιάρχη ηρέμησα. Αρχικά όλοι οι μαθητές και καθηγητές απέκτησαν ένα κωδικό πρόσβασης σε αυτές τις ιστοσελίδες. Έπειτα από ένα διάστημα προσαρμογής βάλαμε ένα πρόγραμμα για να ξεκινήσει η εκπαίδευση εξ αποστάσεως . Οι καθηγητές κάθε σχολείου, λοιπόν, άρχισαν να διαμορφώνουν μέσα σε αυτές τις σελίδες υποσελίδες για τα μαθήματα που διδάσκουν. Με την αναμόρφωση όλων των υποσελίδων οι καθηγητές ξεκίνησαν να μας στέλνουν επαναληπτικές ασκήσεις. Φυσικά οι μαθητές έπρεπε να κατεβάσουν τις ασκήσεις, να τις λύσουν, να τις στείλουν στους καθηγητές κι εκείνοι με τη σειρά τους να τις διορθώσουν και να μας τις στείλουν πίσω. Αυτό ακούγεται και είναι πολύ το κουραστικό το ξέρω! Σίγα, σιγά όμως η εξ αποστάσεως εκπαίδευση άρχισε να ακμάζει. Εκτός απ’ το γεγονός ότι αυτές οι δύο πλατφόρμες βελτιώθηκαν, λίγο μετά τη δημιουργία και την χρησιμοποίησή τους ξεκίνησαν οι δοκιμές για τα ζωντανά μαθήματα ανά δύο τμήματα . Μετά από πολλή προσπάθεια για τη διαμόρφωση και τη δοκιμή των ζωντανών μαθημάτων αποφάσισαν να τα ενσωματώσουν και αυτά στην εκπαίδευση. Ίσως αυτό να ήταν καλό σκέφτηκα, ίσως έτσι θα μπορούσα να νιώσω ότι βρίσκομαι πιο κοντά στο κλίμα της σχολικής μου τάξης. Όταν ήρθε η μέρα για το πρώτο μου ζωντανό μάθημα ήμουν ενθουσιασμένη. Οι καθηγητές μας μας έστειλαν πως να συνδεθούμε στο μάθημα. Πατώντας λοιπόν πάνω στο σύνδεσμο που μας είχε στείλει ο καθηγητής ,μας έβγαζε στην εφαρμογή όπου και μπαίναμε στο μάθημα. Όταν συνδεθήκαμε, χαιρετηθήκαμε, μιλήσαμε και μετά από λίγη ώρα άρχισε η παράδοση. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος είχαμε τις κάμερες και τα μικρόφωνα κλειστά. Όποιος ήθελε να μιλήσει έλεγε ‘’να πω’’ και αν ο καθηγητής του έδινε την άδεια έπαιρνε τον λόγο και μίλαγε. Το κάθε ζωντανό μάθημα διαρκεί περίπου πενήντα λεπτά. Η αλήθεια είναι ότι διέφερε αρκετά από το μάθημα στο σχολείο. Έλειπαν οι συζητήσεις, τα γέλια , τα αστεία, απουσίαζε ο αυθορμητισμός. Επίσης, δεν είναι το ίδιο να επικοινωνείς με τους φίλους και τους καθηγητές σου εικονικά, χωρίς να υπάρχει φυσική παρουσία. Καθώς περνούσε ο καιρός τα μαθήματα και οι ασκήσεις άρχισαν να αυξάνονται. Έκτος από τα μαθήματα του σχολείου είχα και τα μαθήματα του φροντιστηρίου των Αγγλικών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να είμαι πολλές ώρες στο διαδίκτυο λύνοντας τις ασκήσεις ή έχοντας μαθήματα. Για μένα αυτό ήταν πολύ κουραστικό. Ήμουν τόσες πολλές ώρες απέναντι από τον υπολογιστή που κουραζόμουν πιο πολύ από τότε που πήγαινα στο σχολείο. Μερικές φορές με πόναγαν τα μάτια μου και το κεφάλι μου. Για να μιλήσω ειλικρινά, υπήρχαν κάποιες στιγμές αδυναμίας που άφηνα τις ασκήσεις στη μέση και τις τελείωνα την επόμενη μέρα. Δεν ήταν λίγες φορές που έκλαιγα από την κούραση και την εξάντληση. Μετά όμως σκεφτόμουν και συνειδητοποιούσα ότι αυτό γίνεται για το δικό μου καλό και γέμιζα ξανά δυνάμεις και ξεκινούσα από την αρχή. Τελικά αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι όσο περνούσε ο καιρός τα νούμερα των μαθητών στα ζωντανά μαθήματα άρχισαν να μειώνονται. Πιο συγκεκριμένα ενώ στο ένα μάθημα συνδέονταν τριάντα παιδιά των δύο τάξεων των είκοσι τεσσάρων παιδιών, τώρα στο πιο πρόσφατο μάθημα συνδέθηκαν τα δεκαπέντε. Φυσικά υπάρχουν και αρκετά παιδιά που δεν είχαν πρόσβαση σε αυτό το σύστημα εξαιτίας διάφορων λόγων, αλλά όπως εγγυήθηκε ο αρμόδιος υπεύθυνος θα λυθεί σύντομα και αυτό.
Αβίαστα λοιπόν, συνάγεται το συμπέρασμα ότι το διαδίκτυο στην περίοδο του Κορονοϊού αναδείχθηκε το πιο χρήσιμο εργαλείο για όλους μας. Η εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης συνάντησε πολλά εμπόδια αφού κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για όλο αυτό. Η ομαλή συνεργασία των καθηγητών Πληροφορικής με τους διευθυντές, με τους υπόλοιπους καθηγητές, τους γονείς και τα παιδιά οδήγησαν σε ένα καλό αποτέλεσμα χωρίς να λείπουν και τα ανάλογα παράπονα. Το διαδίκτυο ως μέσο εκπαίδευσης θα μείνει σίγουρα ως παρακαταθήκη για αντίστοιχες κρίσιμες περιόδους της χώρας μας.
Η μαθήτρια της Γ γυμνασίου
Παναγιώτα Μακρή
